پیام تسلیت مدیر قطب علمی «شعرپژوهی فرهنگ عامه»، به مناسبت درگذشت دکتر حسن ذوالفقاری

پیام تسلیت مدیر قطب علمی «شعرپژوهی فرهنگ عامه»، به مناسبت درگذشت  دکتر حسن ذوالفقاری:

سنگ هم به حال من گریه گر کند برجاست
بی‌تو زنده‌ام یعنی مرگ بی‌اجل دارم

خبری نابهنگام، سهمگین و جان‌گداز…
«دکتر حسن ذوالفقاری برای همیشه از پیش ما رفت»!
قرار بود امروز برای رونمایی کتاب باهم جشن بگیریم اما اکنون برای از دست دادنش عزا گرفته‌ایم.

دکتر ذوالفقاری مردی یگانه بود که چند منش نیکو را یک‌جا در وجود نازنینش جمع کرده بود: عشق عمیق به زبان فارسی و فرهنگ ایرانی، آگاهی گسترده از فرهنگ و ادب عامه، تلاش بی‌وقفه و کوشش شبانه‌روزی برای گسترش زبان و ادبیات فارسی‌ در سراسر جهان و …
او با بخشندگی‌های بی‌چشم‌داشت و مهربانی‌های بی‌دریغ، داشته‌های خود را بزرگوارانه و به‌آسانی در اختیار همگان می‌گذاشت و از این بخشندگی همواره شادمان بود. من در طول سه دهه دوستی، حتی یک بار هم ندیدم که در گره‌گشایی، دستگیری و مهرورزی اندکی کوتاهی کرده باشد.
از ویژگی‌های نیکوی دکتر ذوالفقاری تلاش پی‌گیر برای ایجاد نهادهای فرهنگی و ادبی بود. امروزه ده‌ها نهاد فعال و اثرگذار وجود دارد که دکتر ذوالفقاری یا خود به‌تنهایی آن را پدید آورده و یا یکی از بنیان‌گذاران آن‌ بوده است.
قطب علمی ادب عامه در دانشگاه شیراز یکی از همین نهادهاست که از همان آغاز از برکت همراهی‌های همدلانه‌ی او بهره‌مند بوده و تا همیشه وام‌دار اوست.
طرح تدوین مجموعه‌‌ی بومی‌سروده‌های ایران را در قطب علمی دانشگاه شیراز با اشتیاق فراوان پی‌گیری می‌کرد و امروز ۱۸ تیرماه قرار بود برای رونماییِ چهار کتاب از همین مجموعه‌ با هم جشن بگیریم و ایشان که از سخنرانان این نشست بودند، چقدر از این رویداد علمی اظهار خوشحالی می‌کردند! اما هزاران افسوس که اینک با چشم‌‌هایی گریان و قلب‌هایی داغدار ناباورانه در سوگ او نشسته‌ایم.
بس‌که یاران در همین ویرانه‌ها گم گشته‌اند
می‌چکد اشکم ز چشم و خاک را بو می‌کند
اما چه می‌توان کرد، که: «همه مرگ راییم پیر و جوان / به گیتی نماند کسی جاودان».
بعد از این چاره‌ای نیست جز آن‌که دوست‌داران او عطر وجودش را در برگ‌برگ آثار گوناگونش جست‌وجو کنند، که: «دولت جاوید یافت هرکه نکونام زیست / کز عقبش ذکر خیر زنده کند نام را».
روان مینوی او – در پی پنج دهه «ایمان خالصانه و احسان صادقانه» – در بهشت برین آرام گرفته است. از خداوند مهربان برای خانواده‌ی محترم ایشان و همه‌ی اهالی فرهنگ و ادب ایران بزرگ، شکیبایی و بردباری خواهانم.

در این غمکده کس ممیراد یارب
به‌مرگی که بی‌دوستان زیستم من

کاووس حسن‌لی